Ksiądz Wojciech Kacperski urodził się w Iłży 21 kwietnia 1850 roku. Rodzicami jego byli Paweł i Katarzyna zd. Jabłońska. Szkołę podstawową ukończył w Iłży, gimnazjum w Radomiu. W roku 1867 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu. W czerwcu 1873 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Józefa Juszyńskiego. Proboszczem Krzyżanowic był w latach 1890 - 1924 roku. Miał czterdzieści lat gdy obejmował administrację parafii, otrzymał też nominację na urzędnika Stanu Cywilnego (w tamtych czasach każdy proboszcz prowadził cywilne księgi urodzin, zmarłych i małżeństw i za tę pracę otrzymywał od skarbu państwa należne wynagrodzenie).
W 1891 roku pierwszą jego pracą było wybudowanie nowej, dwupiętrowej dzwonnicy i przeniesienie trzech zabytkowych dzwonów ze starej zniszczonej drewnianej dzwonnicy.
W 1892 roku został ogrodzony murem z kamienia cmentarz grzebalny (od kapliczki Dobieckich na środku obecnego starego cmentarza w dół do pierwszej bramy, łącznie 0,5 ha). Cmentarz grzebalny nowy, był przy drodze do Radomia nie ogrodzony. Sposobem gospodarczym proboszcz razem z parafianami wybudował mur z kamienia, wysoki na 110 cm i szeroki na 60 cm. Technika budowy tego muru była na ówczesne czasy następująca: wykopano rowy pod fundamenty, położono duże polne kamienie, a na nich ułożono mur z kamienia łamanego. Dziesięć centymetrów z jednej i drugiej strony wypełniono zaprawą wapienną, a środek muru o grubości 40 cm wypełniono gliną i drobnymi kamieniami. Jako zabezpieczenie od deszczu i mrozu, ogrodzenie kamienne muru na całej długości zdobiły płyty z piaskowca, sprowadzone z Kunowa furmankami.
W 1893 roku nowa murowana plebania o wymiarach w metrach 18 x 11 x 3.60 była kolejną inwestycją budowlaną jej duszpasterza i parafian. Dziedzic krzyżanowicki dał na ten cel kamień i 10.000 cegieł zakupionych w Pakosławiu, resztę inwestycji dokończyli parafianie.
Nowy budynek stanął w przeciągu dwóch miesięcy. Była to budowla na tamte czasy bardzo nowoczesna i skanalizowana (polegało na tym, że w ścianie kuchni od strony wschodniej był zrobiony żeliwny zlew, przez który wylewano wodę na zewnątrz). W listopadzie 1893 roku, odbyło się uroczyste poświęcenie plebanii.
W 1894 roku na cmentarzu wybudował całkowicie nową kaplicę świętej Otylii, W 1881 roku drewniana kaplica  spłonęła od uderzenia pioruna. Była to budowla z kamienia, pokryta dachem gontowym. Środki materialne na budowę uzyskano z ubezpieczenia oraz składek parafian. Z odszkodowania za ubezpieczenie od ognia pozyskano 600 rs, ( rubli srebrem ) parafianie złożyli na cel 700 rubli.
„Duszpasterzem w tej parafii był przez 34 lata. Był bardzo lubiany przez wszystkich. Nazywano go „nasz Kacperek”. Kiedy zmarł, 14 stycznia 1924 roku, jego pogrzeb był wielką manifestacją przywiązania parafian do zmarłego proboszcza. Mimo mroźnej zimy i zawiei, było bardzo dużo ludzi. Szloch i jęk rozdzierały powietrze. Była to zapłata za lata pracy”.