Rodzina Pana Wojciecha Klimasa przez dziesięciolecia poszukiwała śladów swojego przodka Adama Zemanka- niestety bez rezultatu. Kartoteki PCK milczały a czas nieubłaganie płynął.
Przełomem okazał się internet. Pan Klimas wpisał w wyszukiwarce nazwisko "Adam Zemanek" a jego oczom ukazała się informacja że jego dziadek poległ w Bitwie pod Iłżą w roku 1939.

Czy to napewno on?
Informację z nazwiskami poległych w bitwie pod Iłżą zamieścili członkowie Stowarzyszenia Rekonstrukcji Historycznej 51 pułku piechoty Strzelców Kresowych. Nazwiska pochodziły ze zbiorów Adama Bednarczyka.
Pan Wojciech skontaktował się mailowo z prezesem stowarzyszenia Tomaszem Skibą, lecz zaistniała pewna nieścisłość. W protokole ekshumacyjnym oraz na mauzoleum nie było nazwiska Zemanek lecz Zamanek.
W roku 1969 ekshumowano zwłoki ponad 200 żołnierzy i błędnie odczytano nazwisko „Adam Zamanek”.
Była to nie jedyna taka pomyłka w trakcie ekshumacji. Kilka tabliczek rodziny na własną rękę poprawiały, były to najczęściej błędy literowe wynikające ze słabego stanu dokumentów znalezionych przy zwłokach– mówi Skiba
Pan Wojciech nadal nie był pewny czy to aby jego dziadek. Pomocna okazała się informacja że 1 września 1939 Adam Zemanek udał się do Kielc w miejsce mobilizacji. Jak ustalili Tomasz Gliński oraz Tomasz Skiba w Kielcach już w trakcie działań wojennych został sformowany 154 pułk piechoty wchodzący w skład tzw „Grupy płk. Glabisza” która zabezpieczała Kielce od północy.
7 września 1939 154 pp dotarł pod Iłżę i tam wziął udział w krwawej bitwie w dniach 8-9 września.
Pod Iłżą poległ podporucznik Adam Zemanek a jego ciało zostało pochowane w zbiorowej mogile na cmentarzu nowym w Iłży. W roku 1969 po ekshumacji zwłoki złożono w osobnej kwaterze.

Kim był Adam Zemanek?
Adam Zemanek s. Heleny i Leonarda ur. 24 grudnia 1901 roku w Podgórzu (pow. krakowski) - nauczyciel. Jako 17 latek brał udział w Obronie Lwowa przed wojskami Ukraińskimi, za co odznaczony został Krzyżem Obrony Lwowa
7 X 1923 poślubił Leokadię Kołodziej-także nauczycielkę. W okresie międzywojennym był działaczem społecznym odznaczonym Srebrnym Krzyżem Zasługi.
O roku 1932 do 1939 był kierownikiem 7 klasowej Publicznej Szkoły Powszechnej.
Miał trójkę dzieci : Jadwigę, Marię i Zofię- chwilę odnalezienia grobu ojca doczekała tylko najmłodsza córka Zofia.

10 maja 2010 Pan Wojciech wraz ciocią Zofią oraz rodzeństwem ciotecznym przyjechali do Iłży, zapalili znicze i po raz pierwszy pomodlili się nad grobem dziadka.
Dziś na jego grobie widnieje prawdziwe nazwisko.
To bardzo wzruszające patrzeć na ludzi którzy odnaleźli kogoś bliskiego, co prawda jego grób lecz zawsze najgorsza informacja jest lepsza niż brak jakiejkolwiek. Pan Wojciech to przykład na to że warto poszukiwać informacji mimo upływu lat – mówi Skiba