Urodził się w Iłży 1827 roku, nauki pobierał w szkole podstawowej na miejscu. Po jej ukończeniu rodzice wysłali go do gimnazjum w Radomiu, które ukończył z wyróżnieniem. Wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu, które ukończył w 1849 roku otrzymując  święcenia kapłańskie. Skierowany został do pracy duszpasterskiej w charakterze prefekta młodzieży szkół średnich. W latach 1855-1871 był proboszczem w Kunicach k. Opoczna. W latach 1871-1876 był proboszczem w Klwowie. W 1873 roku biskup sandomierski Józef Juszyński zwrócił się z prośbą do namiestnika carskiego hrabiego Berga o pomoc w budowie nowego kościoła w Radomiu. W 1876 roku przeszedł na probostwo farne św. Jana. Tam wykonał nowy dzwon. W 1878 roku powiększył i ogrodził cmentarz grzebalny. W 1881 roku powiększył wieżę kościelną i pokrył miedzianą blachą. Jako duszpasterz wprowadził porządek nabożeństw w kościele, dbał o ich piękno i wewnętrzną stronę duchowego zaangażowania oraz czynnego uczestnictwa w nich i w różnych organizacjach religijnych, mimo bacznej uwagi ze strony władz carskich. Kilkakrotnie odnawiał kościół  farny. W 1876 roku  zlecił Antoniemu Wąsowskiemu wykonanie dwóch projektów nowej świątyni, które ze względu na brak zgody cara na budowę zostały odłożone ad acta. W latach 1890 - 1896 ks. J. Urbański na łamach Gazety Radomskiej uzasadnił potrzebę budowy nowego kościoła i apelował o składanie ofiar na ten cel.
Sam deklarował 1000 rubli. Zaczęły napływać ofiary pierwsze od kolejarzy. Czas ten był budowaniem świadomości, gorącej modlitwy radomian i pilnej potrzeby kościoła zupełnie w nowym miejscu. Ks. Urbański w swej wizji ciągle przypominał o potrzebnej infrastrukturze przyszłego kościoła i zadaniach jakie będzie mógł spełniać w przyszłości. Kreślił wizje przyszłej katedry, zaplecza  administracyjnego i przyszłego Seminarium Duchownego. Po 21 latach zmagań w 1898 roku carski gubernator  zatwierdził budowę kościoła. W 1898 roku kupiono 1 ha ziemi i rozpoczęto w marcu wykopy pod fundamenty przyszłego kościoła, zebrano wtedy sumę 50000 rs ( rubli srebrem ). Uroczystego poświecenia fundamentów dokonał ks. bp Antoni Sotkiewicz 1 października w obecności kapłanów i wielotysięcznej rzeszy wiernych. Ciągłe kłopoty i trudności wynikające z budowy oraz ze strony władz carskich nadszarpnęły zdrowie księdza budowniczego. W 1903 roku poprosił o probostwo w Tczowie, gdzie zajął się planami i organizacją budowy nowej świątyni. W 1906 roku zmarł i został pochowany na cmentarzu w Tczowie.