Założycielem stowarzyszenia był jego kolega ze szkoły, równoroczniak Leopold Kula. W 1913 Iranek Osmecki wstąpił do Związku Strzeleckiego.

W grudniu 1916 wstąpił do Legionów Polskich i służył w II batalionie 1 Pułku Piechoty Legionów Polskich do lipca 1917, kiedy po kryzysie przysięgowym został wcielony do armii austriackiej. Skierowano go na front włoski, skąd zbiegł i wrócił do Krakowa. Tam złożył płk. Edwardowi Rydzowi Śmigłemu( komendantowi głównemu POW) raport o sytuacji żołnierzy 1 pp. wcielonych do wojska austriackiego. Przydzielono go do Obwodu POW Iłża, gdzieze względów konspiracyjnych występował pod nazwiskiem panieńskim swojej babki - Osmecki. Komendantem Obwodu był wówczas  Maksymilian Jakubowski. Od tego czasu zawsze używał nazwiska dwuczłonowego. Oficjalnie pełnił funkcję technika taksacyjnego w towarzystwie ubezpieczeniowym.

Wiosną 1918 roku POW nasiliła działalność podziemną.  Prowadzono szkolenia I ćwiczenia wojskowe, a także bierzące akcje rozbrojeniowe. Jesienią, iłżecka siatka POW dysponowała 120 karabinami. 1 listopada POW rozbroiły wojska okupacyjne ck. w Iłży. Podchorąży Kazimierz Iranek Osmecki został zastępcą komendanta placu i energicznie przystąpił do zabezpieczania porządku w mieście, w którym doszło do rabunków. Przystąpił zaraz do formowania pierwszych oddziałów Wojska Polskiego. Początkowo służył w 23 Pułku Piechoty, a od stycznia 1919 w Grupie ppłk. Leopolda Lisa-Kuli.

W marcu 1919 został oficerem sztabu 1 Brygady 1. Dywizji Piechoty Legionów. W marcu 1920 mianowany na stanowisko referenta Sekcji Piechoty w Departamencie Broni Głównych Ministerstwa Spraw Wojskowych, a w grudniu 1920 przeszedł do Dowództwa Żandarmerii Polowej. W maju 1921 został oficerem sztabu 19. Dywizji Piechoty. W okresie styczeń - wrzesień 1922 przebywał na kursie w Szkole Podchorążych Piechoty i po jego ukończeniu został dowódcą kompanii w 77. Pułku Piechoty i ponownie oficerem w sztabie 19. Dywizji Piechoty.

Następnie był oficerem w Biurze Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych, a w latach 1929-1931 ukończył studia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ich ukończeniu od października 1931 był w niej wykładowcą a w 1935 został kierownikiem katedry operacyjnej służby sztabów. W 1937 wrócił do służby liniowej i został dowódcą batalionu w 36. Pułku Piechoty Legii Akademickiej.

W trakcie wojny obronnej Polski był oficerem do zleceń Naczelnego Kwatermistrza Wojska Polskiego i wraz z Dowództwem Naczelnym Wojska Polskiego w dniu 17 września 1939 przekroczył granicę z Rumunią.

Od października 1939 był zastępcą ekspozytury wywiadowczej Oddziału II Sztabu Naczelnego Wodza w Bukareszcie a w grudniu został zaprzysiężony jako członek Związku Walki Zbrojnej. W czerwcu 1940 udał się do Francji, gdzie był szefem Oddziału II Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii i przeniesieniu Komendy Głównej ZWZ do kraju pod koniec czerwca 1940 został kierownikiem referatu informacyjno-wywiadowczego w Oddziale VI (Specjalnym) Sztabu Naczelnego Wodza, który zajmował się sprawami Kraju po przeniesieniu Komendy Głównej ZWZ do Polski.

W dniu 6 listopada 1940, na polecenie Naczelnego Wodza gen. Władysława Sikorskiego, jako emisariusz udał się do Polski. Do Warszawy dotarł w dniu 18 grudnia 1940 i zameldował się u gen. Stefana Roweckiego - komendanta głównego ZWZ. Już 21 stycznia 1941, tym razem jako emisariusz gen. Roweckiego, udał się w drogę powrotną do Londynu, gdzie dotarł 15 kwietnia 1941.

Po powrocie do Londynu ponownie przydzielony do Oddziału VI, a we wrześniu 1941 skierowany do Oddziału IV (kwatermistrzowskiego) Sztabu Naczelnego Wodza. W czerwcu 1942 został szefem Oddziału IV a w grudniu zastępcą szefa Oddziału Planowania Sztabu Naczelnego Wodza.

W nocy z 13 na 14 marca 1943 zrzucony do Kraju, na osobistą prośbę gen. Stefana Roweckiego. Od kwietnia 1943 był szefem Oddziału IV (kwatermistrzowskiego) Komendy Głównej Armii Krajowej, następnie w stycznia 1944 został szefem Oddziału II (informacyjno-wywiadowczego) Komendy Głównej AK. Funkcję tę pełnił do czasu powstania warszawskiego i w trakcie jego trwania. Ostateczną decyzję o dacie wybuchu powstania Komendant Główny AK podjął wspólnie z gen Tadeuszem Pełczyńskim - "Grzegorzem" i gen. Leopoldem Okulickim - "Niedźwiadkiem" po niezweryfikowanym meldunku płk Antoniego Chruściela - "Montera" o przedarciu się natarcia pancernego Armii Czerwonej przez przedmoście praskie Wehrmachtu. Decyzja ta została podjęta przed ustaloną odprawą Komendy Głównej Armii Krajowej bez wysłuchania raportu wywiadu AK , który w osobie płk "Makarego" doniósł o przeciwnatarciu pancernym Wehrmachtu na przedmościu praskim .

W dniu 1 października 1944 został wyznaczony przez gen. Tadeusza Komorowskiego do prowadzenia rokowań kapitulacyjnych i w dniu 3 października 1944 wspólnie z ppłk. Zygmuntem Dobrowolskim podpisał układ o zaprzestaniu działań wojennych w Warszawie. Od 5 października 1944 znalazł się w niewoli niemieckiej, m.in. przebywał w Oflagu Colditz.

Po zakończeniu II wojnie światowej w maju 1945 udał się do Londynu i tam pozostał na emigracji. Już w grudniu 1945 został członkiem Komitetu Organizacyjnego Koła Armii Krajowej a następnie został członkiem Zarządu Głównego. W latach 1948-1949 był przewodniczącym Zarządu Głównego Koła AK, następnie członkiem i wiceprzewodniczącym Rady Naczelnej Koła AK. Był także od 1954 członkiem emigracyjnej Tymczasowej Rady Jedności Narodowej.

Od 1960 działał w Funduszu Inwalidzkim Koła AK, najpierw jako wiceprzewodniczący a następnie przewodniczący. Był jednym z założycieli Studium Polski Podziemnej utworzonej w 1947. W lutym 1965 został mianowany generałem brygady, ale nie przyjął nominacji uznając, że ważniejszy był awans na stopień pułkownika z okresu wojny.

Zmarł 22 maja 1984 w Londynie. Został pochowany na cmentarzu South Ealing. Cześć Jego Pamięci.

Bibliografia:

Jerzy Majka, Grzegorz Ostasz.  Pułkownik Kazimierz Iranek-Osmecki. Emisariusz, cichociemny, oficer Komendy głównej AK. Rzeszów: Wydawnictwo Libra, 2007r.

Kazimierz Iranek Osmecki.  Kto ratuje jedno życie... Polacy i Żydzi 1939-1945, Warszawa 2009r.

http://gimcisna.edupage.org/text1/

http://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_Iranek-Osmecki

http://osobliwosci.eduseek.interklasa.pl/~radziu/historia/pow.html