„Szlachetne zdrowie, nikt się nie dowie, jako smakujesz, aż się zepsujesz”. (Jan Kochanowski).
Jak to wyglądały zabiegi księży o zdrowie naszych bliskich na terenie gminy iłżeckiej?
I wojna światowa zostawiła po sobie ogromne zniszczenia materialne, rozmaite choroby ciała i ducha z którymi musiało się zmierzyć niepodległe państwo polskie i jego obywatele.
W marcu 1918 roku Towarzystwo Higieniczne Warszawskie wystosowało apel do biskupa sandomierskiego o pomoc kapłanów w akcji uświadamiającej swoich parafian o epidemii cholery, tyfusu plamistego, chorób wenerycznych i innych, które nie leczone fachowo były przyczyną śmierci i różnych powikłań. Apelowali również by ludzie nie leczyli się u niepowołanych znachorów, owczarzy i felczerów. Prosili kapłanów o udział w akcji uświadamiającej i w rozdawaniu ulotek. Władze państwowe każdego roku prosiły o wykazy zmarłych i jakie choroby były przyczyną śmierci. Dużym problemem była wysoka śmiertelność małych dzieci. Przy chrzcie świętym rodzice otrzymywali broszurki informujące ich o właściwych zasadach pielęgnacji noworodków. Podobna sytuacja była z dziećmi - sierotami wojennymi, biskup sandomierski Ryx apelował by parafianie zabierali je do swoich domów na wychowanie.
W 1919 roku wybuchła epidemia tyfusu zbierając obfite żniwo śmierci wśród wiernych
i kapłanów. Biskup nakazał aby w każdym kościele w niedzielę po sumie odprawiano błagalne nabożeństwo z wystawieniem Najświętszego Sakramentu w monstrancji w tych intencjach.
W 1920 roku wybuchła epidemia zimnicy ( febra i malaria ), kapłani we współpracy
z władzami zachęcali wiernych do zgłaszania przypadków zachorowań i walki z komarami - głównymi sprawcami tej choroby, poprzez niszczenie wszelkich oczek wodnych których się wylegały. W domu wypędzali je dymem oraz przez palenie zeschniętych liści i wszelkich śmieci.
W 1921 roku pojawiła się epidemia cholery azjatyckiej objawiała się silnymi wymiotami, biegunką, utratą przytomności i silnymi bólami w łydkach. Chorego należało poddać kwarantannie. Każdy przypadek miał być zgłaszany, szczególnie wśród przybywających na kwaterę ( nocleg) i różnego rodzaju ludzi kręcących się po okolicy
W 1922 roku rozpoczęto ochronne szczepienia przeciw ospie, kapłani włączyli się do tej w formie uświadamiającej z ambony i zachęcając słowem i rozdawaniem odpowiednich ulotek.
W 1927 roku przypomniano rozporządzenie z 1919 roku, że pod groźbą kary nie wolno było wprowadzać zmarłych na choroby zakaźne do kościoła aby uniknąć groźby kolejnej epidemii na terenie danej parafii.
W 1932 roku Urząd Miejski wprowadził Regulamin Sanitarno – Porządkowy miasta Iłża,
w którym podał szczegółowe rozporządzenia jak należy postępować w zapobieganiu i walce
z epidemiami ( patrz. obok jest w/w tekst ).
W 1932 roku wystąpiła silna susza, ziemie popękała. Wszystkie rośliny wyschły, zwierzęta padały z głodu. Wystąpiła plaga pożarów niszcząc ludzki dobytek. Dopiero 19 czerwca była pierwsza burza i deszcz od początku roku. Proboszczowie zarządzili w parafiach nabożeństwo przebłagalne Bożego Serca i udział w nim do końca czerwca, aby to nieszczęście odwrócić.
Następna wyjątkowo duża susza przyszła w 1953 roku , która przyniosła olbrzymie straty w gospodarce rolnej naszego regionu.
W 1934 roku rozpoczęto akcję dni przeciw gruźlicy, każdego roku z pomocą miejscowego duchowieństwa od 1 grudnia do 10 stycznia rozpowszechniając podstawowe wiadomości na temat tej choroby, profilaktyki, leczenia i zbierania funduszy na ten cel.
W 1940 roku biskup Lorek wydał rozporządzenie jak walczyć z tyfusem brzusznym
i plamistym. Należało brać bezbolesne zastrzyki, izolować chorych, bo wszy przenosiły tę chorobę. Nakazał kapłanom by zachęcali wiernych o higienę ciała, czystość bielizny i ubrań. Z braku mydła by prali w ługu drzewnym. Kapłanom którzy udawali się do chorych na tyfus, zalecał używanie własnych siedzeń na furmance, by unikali siadania na ubraniu i pościeli chorego.
Po powrocie należało zdjąć wierzchnie ubranie, dokładnie je obejrzeć (czy nie ma na nim wszy), oczyścić szczotką i powiesić w przewiewnym miejscu.
W 1945 roku władze komunistyczne przejęły kontrolę nad resortem zdrowia, całkowicie zrywając współpracę z lokalnym kościołem i tworzyli nowe laickie jego zręby, angażując fachowe i wykształcone przez ten okres siły personelu medycznego.
Tel.: 509-139-815
Tel.: 505476156
Tel.: 723312399
Tel.: 783991912
E-mail.: 602817487
Tel.: 516927589
Tel.: 698680086
E-mail.: 601612271
0 użytkowników i 241 gości