Andrzej Wajda urodził się 6 marca 1926 roku w Suwałkach. W Radomiu mieszkał od 1934 do 1946 roku, gdyż jego ojciec Jakub Wajda, zawodowy wojskowy, służył tam jako oficer 72 pułku piechoty. W 1939 roku kapitan Jakub Wajda poszedł na wojnę i już nie wrócił, został zamordowany w Charkowie przez sowietów w ramach wielkiej zbrodni katyńskiej.

W czasie wojny Andrzej Wajda uczył się w gimnazjum na tajnych kompletach. Aby utrzymać rodzinę wraz z bratem Leszkiem pracował w Landwirtschaft Zentrale, gdzie był magazynierem, tragarzem i pomocnikiem bednarza. Zainteresował się malarstwem, uczestnicząc w pracach konserwacyjnych i okresowo pobierając nauki w szkole malarskiej w Krakowie.

Po wojnie, w 1946 roku rozpoczął studia malarskie na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1949 roku Wajda zrezygnował ze studiów, aby podjąć studia z reżyserii w Szkole Filmowej w Łodzi. Ukończył je w 1953 roku, ale dyplom otrzymał dopiero siedem lat później, gdyż wcześniej nie udało mu się wykonać pracy dyplomowej.

Popularność przyniosły mu filmy "Kanał" oraz "Popiół i diament", w których dokonywał rozrachunku z czasami II wojny światowej. Dokonał ekranizacji wielu dzieł literackich, jak: "Popioły", "Brzezina", "Wesele", "Ziemia obiecana", "Panny z Wilka" oraz "Pan Tadeusz".